Analiza osiadania
Osiadanie można obliczać wykorzystując jedną z niżej wymienionych metod:
- Z zastosowaniem modułu edometrycznego
- Z zastosowaniem stałej ściśliwości
- Z zastosowaniem wskaźnika ściśliwości
- Według NEN (Buismann, Ladde)
- Według modelu Soft soil
- Z zastosowaniem teorii Janbu
- Na podstawie dylatometru Marchetiego DMT (modułu dylatometrycznego)
Program udostępnia dwie opcje ograniczenia głębokości strefy oddziaływania (strefy wpływu):
- Z zastosowaniem teorii wytrzymałości strukturalnej
- Jako procent naprężenia geostatycznego
Do określenia naprężenia w gruncie we wszystkich metodach dostępnych do analizy osiadania wykorzystano teorię sprężystości (teoria Bousinesqu’a).
Ogólne teorie analizy osiadania stanowią podstawę wszystkich w/w metod.
Podczas obliczania osiadania poniżej podstawy fundamentu program oblicza najpierw naprążenie w podstawie fundamentu, a następnie określa osiadanie całkowie oraz obrót fundamentu.
Ogólne podejście wykorzystywane we wszystkich teoriach wykorzystuje podział podłoża gruntowego na warstwy o różnej miąższości w oparciu o głębokość poniżej podstawy fundamentu lub powierzchni gruntu. Następnie, obliczane jest odkształcenie każdej warstwy - osiadanie całkowite definiowane jest jako suma osiadań częściowych poszczególnych warstw w strefie wpływu (odkształcenia poniżej strefy wpływu przyjmują wartość zerową lub są pomijane):
gdzie: | s | - | osiadanie |
si | - | osiadanie w i-tej warstwie |